نارون

خواستم شعری بگویم

بی‏فکر، بی‏نشان

بی هیچ پیش‏داوری

ناگهانی

تنها تو، آری تو

همچون شاخه‏ی نارونی در باد

در قافیه‏های من به رقص آمدی

خواستم قصه‏ای بگویم

بی‏فکر، بی‏نشان

بی هیچ اسطوره‏ای، قهرمان

قصه‏ای جاری بر سرِ زبانم

ناگهانی

بازهم، آری اعتراف می‏کنم، بازهم

تنها تو

چون قهرمان کولیِ داستان های اسطوره‏ای

بر کلماتم به رقص آمدی

خواستم خاطره‏ای گویم

بی‏فکر، بی‏نشان

بی پرده، بی اغماض

خاطره‏ای منقوش بر ذهنم

ناگهانی

می‏دانم که می‏دانی

بازهم خاطره‏ی تو

همچون موسیقی بی‏توقف زندگی

بر افکارم به رقص آمدی

این داستان، حکایت هرروزه‏ی ذهنی‏ست

که از تو سرشار شده است