وس-وسه

رؤياي وسوسه آميز آرميدن در بازوانت ، كابوس هاي جدايي شبانه را نهيب مي زند

و من ، غريب و نوميد ، رو به پنجره اي كوچك ،اين نزاع بي پايان را به تماشا نشسته ام

اين سو ، گريز است از تنهايي ، يافتن هم نفسي ست

آن سو، ناگزيري ، دغدغه هاي جاري و بي خيالي

اين سو ، دنيا ، هديه اش برايت شيريني سال ها نچشيده ي همزبانيست

آن سو ، برايت خشم است ، عذاب است و تلخي

اين سو ، همه غرق شدن است در رؤيا با دلهره اي هميشگي

آن سو ، مرگ رؤياست ، براي آن ها بيداري

اين سو ، چشم ها بسته است ، آغوش ها باز

آن سو ،ميبينم خوب ، واضح است ، اما همه چيز خاكستري

از جاي بر مي خيزم ، پشت ميكنم به پنجره ، با قامتي خميده ، راه در پيش مي گيرم. و تنها به آن شيرين-ثانيه اي فكر ميكنم كه نزاعي نباشد در ميان ، چيزي نباشد براي تماشا و من فرو روم در حال ، فرو رفتني عميق همچون غرق شدن در اسطوره هاي اثيري نوجوانيم.

از اين خيالِ محال تلخِ لبخندي به لب مي نشانم و همچنان آرام ، صبور با چشماني پُف كرده ، كور سو هاي بي پنجره-گي را كِز ميكنم