وقتی تو بیراههای گم شدی، وقتی هیچکس صدات رو نمیشنوه، وقتی کوتاهترین راهها به نظرت هزاران سال طول میکشه، وقتی کسی نیست که دستت رو بگیره... صدای آشنایی میشنوی، بوی خوبی بینیت رو نوازش میده، گرمی یک تکیه گاه مطمئن رو حس میکنی... خدا اینجاست...نشسته پیشت...دستش رو بگیر.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر